Reisverslag 5 - Home of Hope

Hallo allemaal,

Vijf weken zijn alweer verstreken in Sri Lanka is net gebleken. Wat gaat de tijd snel!
In de weerbaarheidstrainingen zijn we nu bezig met het thema grenzen aanvoelen en aangeven. Voor sommigen is dit natuurlijk wel lastig, maar ze doen het allemaal heel erg goed. Ik ben hartstikke trots op ze! Tijdens onze groepstherapie hadden we het thema leiderschap aangenomen. Sommige jongens kunnen namelijk heel goed leiding geven en anderen nemen hier nooit initiatief in. We willen graag dat dit wat meer in evenwicht komt.

Afgelopen weekend hadden we afgesproken met mijn klasgenoten Jessie en Kim, die in het binnenland bij een weeshuis stage lopen. We namen om 6 uur 's ochtends de 3 uur lange trein naar Colombo en daarna de 4 uur durende treinrit naar Kandy. De treinen hier zijn traag, maar wel comfortabel en vaak met een mooi uitzicht. In Kandy spraken we met de anderen af in de KFC. Yeah eindelijk fastfood! Hier ontmoetten we ook de andere drie studenten die stage lopen bij Home of Hope. Iante en Rick studeren Cesartherapie en Maxine is afgestudeerd fysiotherapeute. Die middag hebben we winkeltjes en de local market van Kandy bezocht. Hier kwam ik wel tot de ontdekking dat ik heel zuinig ben met mijn geld, want de anderen gingen bijna elke winkel in en kwamen dan vaak ook met volle tassen terug. Ook heb ik op de lappenmarkt een 'sari' gekocht. Dit een kledingstuk wat veel vrouwen in Sri Lanka dragen. Eigenlijk is het gewoon een lange doek die je een paar keer om je heen slaat en tadaaaa, dan is het een sari!

Die avond hebben we gegeten bij een chinees restaurant, met de naam Bamboo Garden. Een prachtig restaurant met een nog prachtiger uitzicht. Vanaf het balkon kon je heel Kandy en Kandy lake bewonderen, wat ligt in de vallei van de omliggende bergen. Het was erg gezellig en het eten was heerlijk. Een goed begin van het weekend dus! Overigens, ik ben vandaag al twee keer ten huwelijk gevraagd. Eén keer door de lappenverkoper en één keer door een tuktuk driver. Ik heb na lang nadenken toch maar bedankt. Vanaf Kandy was het nog een half uur met de tuktuk naar Digana, waar Home of Hope zich bevindt.

Zaterdag was het childrensday op Home of Hope. Dat betekende dat alle kinderen van het weeshuis dansoptredens gaven. Mooi in onze sari's gekleed zaten wij ook in het publiek. Het was erg schattig om te zien hoe de kinderen optraden en er plezier in hadden. Zulke dagen zijn voor deze weeskinderen erg belangrijk. Op dat moment draait alles om hun en staan zij in de spotlights, en dat verdienen ze ook 100%. Om 2 uur was er een uitgebreide lunch klaargemaakt waar wij ook gebruik van mochten maken. Erg lekker! Die middag kregen we een rondleiding over het immens grote terrein van home of hope. Alle gebouwen zijn erg nieuw en voor Sri Lankaanse begrippen lux. Ze hebben ook een revalidatiecentrum en een PMT gebouw voor gehandicapte kinderen van buitenaf. Deze studenten hebben een stuk meer luxe dan wij, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het ook leuker is!

Die avond zijn we uiteten geweest in Digana en hebben daarna gezellig spelletjes gedaan en een film gekeken. Het was erg leuk om even een weekend met andere Nederlanders door te brengen. Normaal zijn we natuurlijk altijd met z'n tweeën. Ook zijn het erg gezellige mensen, waar we zeker vaker wat mee af gaan spreken!
De volgende dag waren Eva en ik van plan om in de morgen weer terug te gaan naar Weligama. Toen we echter hoorden dat zij naar een olifantenfoundation gingen, besloten we om toch mee te gaan. En dit was uiteindelijk zeker de moeite waard! We mochten de olifanten wassen en op de rug zitten, waarna de olifant ons een lekkere douche gaf. Wat zijn dit toch bijzondere dieren! Rond half 4 gingen we weer op pad terug naar het zuiden. Nu wilden we in plaats van de trein de bus nemen, want dit zou namelijk korter zijn. Uiteindelijk waren we helaas helemaal niet korter onderweg want de mensen die we spraken om de korte bus te nemen zeiden dat deze niet meer ging. Later bleek echter dat deze wel ging en dat ze ons gewoon voorlogen om ons maar in hun bus te krijgen. Op dit moment was ik wel even klaar met al die leugentjes van de lokale mensen. Na een 9 uur lange reis (wat 6 had kunnen zijn) waren we eindelijk weer thuis. Natuurlijk mocht dit de pret niet derven, want we hadden echt een super weekend gehad in en om Kandy.

Dit was verslag nummero 5, oant sjen!