Reisverslag 6 - Hikkaduwa

Hello hello!

Zo zit ik dan weer, tot nu toe elke week, mijn verslagje te schrijven van de afgelopen week. Van te voren had ik niet gedacht dat ik het zo vaak bij zou houden, maar toch lukt dat tot nu goed! Ik vind het natuurlijk erg leuk om jullie zo op de hoogte te houden, zodat ik als ik thuis kom niet een kort en bondig verhaal hoef te houden over mijn ervaringen. Ik hoor dat veel mensen mijn bloggen lezen, maar natuurlijk is er ook de mogelijkheid om te reageren. Doe dit dan vooral!

Afgelopen maandag mochten we met alle staf members mee naar een armsgiving lunch bij een gezin hier in de buurt. Het is hier namelijk de gewoonte om, als er iemand overlijdt, een 'feest' te houden na 7 dagen, 3 maanden en 1 jaar. Toen we aankwamen bij het gezin, was het feestje buiten gaande, maar wij werden naar binnen in een klein kamertje geleid. Hier zaten wij apart van de rest en helaas ook uit de wind, want het was een erg warme dag. Blijkbaar hadden wij een luxepositie ten opzichte van de rest, want voor ons hadden ze enorm uitgebreide lunch klaargemaakt. Tussen al het eten op de buffettafel stond de overleden oma, netjes ingelijst, mee te genieten van al deze feestelijke activiteiten. Tijdens het eten probeerden een aantal kinderen stiekem foto's van ons te maken, en al snel kwam de hele buurt langs om kiekjes van ons te schieten. Toch wel een raar gevoel als je probeert te eten en er ongeveer vijftien mensen voor je staan met een camera in hun hand en flitsen die je ogen verblinden. Nu krijg ik toch wel een beetje medelijden met beroemde mensen die dit paparazzi probleem elke dag hebben. Al voelt het best wel leuk om voor één dagje beroemd te zijn.
Ook de weerbaarheidslessen en de therapieën gaan allemaal gewoon door. In de groepstherapie hebben we afgelopen maandag het thema 'emoties' aan bod laten komen. Het viel ons namelijk op dat veel jongens bij de weerbaarheidslessen niet de juiste emotie kunnen aannemen, wanneer dit noodzakelijk is in een spannende situatie. Het spel annamaria-koekoek, wat bij veel Nederlandse kinderen wel bekend is, hadden we verandert in 'annamaria-emotie', waarbij de jongens in plaats van een houding een bepaalde emotie moesten aannemen. Nou dat viel nog niet mee! Maar wel zeker een erg goede oefening.

Dinsdag na de stage hadden we een feestje van Chandima, een staf member. Dit feest stond in het teken van een soort van babyshower, want Chandima was vader geworden. De baby was echter al 8 maanden oud, maar daar scheen niemand zich druk om te maken. Als er maar een reden is om te kunnen drinken! Chandima heb ik al eerder vermeld in één van mijn verslagen, met zijn vrouw Rassika die absoluut niet wil dat Chandima drinkt. Elke keer als Rassika naar binnen verdween, verdween er ook weer een shotglaasje arrack in de keel van Chandima. Iets waar wij steeds weer dubbel om lagen van het lachen. 'Ze komt er toch niet achter, want ze kent de geur van drank niet', lachte Chandima steeds. Op het feestje werd mooie Sri Lankaanse muziek gemaakt, en natuurlijk moesten wij ook even een Nederlands liedje zingen.

Donderdag en vrijdag waren rustige dagen op stage (vrijdag heb ik een extra dag gedraaid). Alle jongens hadden namelijk een speciaal programma: mushrooms kweken. Deze mushrooms zijn blijkbaar de lust en leven van de jongens, want wij konden ze niet halen voor therapie. Wel konden we wat jongens in rolstoelen pakken, die niet mee konden doen met de mushrooms. Ook hebben we donderdag voor het eerst zwemles gegeven aan de meiden van Hellabeem. Dit was de allereerste keer dat ze gingen zwemmen en ze waren dolenthousiast maar ook erg zenuwachtig. Ondanks dat er een paar liter uit het zwembad is verplaats naar een paar longen van de meiden, was het super leuk!

Afgelopen weekend was het plan eerst om thuis te blijven en even bij te tanken. Maar toen hoorden dat de andere studenten aan het strand lagen, vlakbij ons. Dit konden we natuurlijk niet tussen onze vingers door laten glippen, dus zijn we vrijdag avond vertrokken naar Hikkaduwa! 'S avonds heerlijke (voor eerst echte Italiaanse) pizza gegeten en nog een spelletje en een drankje gedaan bij een strandtentje. We zijn niet te laat op bed gegaan, want de volgende dag stond er weer vroeg een excursie op de planning. Deze excursie was snorkelen! Eerst moesten we een stuk over het strand lopen naar de plek waar de boot lag geankerd. Onderweg kwamen we nog een enorme (wel 2 meter) zeeschildpad tegen, die lag te chillen in het water. Wat een relaxte beesten zijn dat zeg! Er stonden wel tien mensen om hem heen hem aan te raken en te aaien, maar hij keek nog net zo vredig als altijd. Eenmaal bij de boot aangekomen, deed de motor het niet, dus we moesten nog ongeveer een half uur in de boot wachten. Door de golven deed dit niet veel goeds met mijn gesteldheid. Eenmaal aangekomen bij de snorkelplek was mijn misselijkheid gelukkig weer wat beter en konden we gaan genieten van de vissen en het koraal. Het was mooi, maar niet zo bijzonder als ik op andere plekken heb gezien. Het was allemaal een beetje grijs onderwater, dus op deze plek niet voor herhaling vatbaar. Toch was het wel leuk om te doen, want ik had nog niet eerder gesnorkeld in Sri Lanka. Helaas eenmaal terug in de boot werd ik weer zeeziek en stond ik op het randje om mijn rotti van die ochtend nog eens onder de loep te nemen, maar gelukkig.. dat was nog net niet aan de orde. Deze boottocht deed me erg denken aan het boottripje in Cambodja naar Koh Rong, wat Wilco, Frida en Rintje zich vast nog erg goed kunnen herinneren. Ook kan ik me ook nog goed herinneren dat ik over de rand van de boot hing en Rintje opgewekt foto's van mij stond te maken. Thanks Rintje voor het ophalen van deze mooie herinnering!

Ook hebben we die middag een bezoek gebracht aan een turtle farm. Hier worden eitjes van vijf verschillende soorten schildpadden gefokt en daarna later veilig naar de zee geleid. Het was leuk om te zien hoe zo'n turtle farm in z'n werking gaat. Op mijn foto's is te zien wat voor schildpadden er allemaal waren, en vooral hoe schattig de baby'tjes waren. Later die dag hebben we nog goed geshopt, wat leuk is in Hikkaduwa door de vele winkeltjes. Ik heb een nieuwe tas, een rok, een broek en een erg mooi schilderij gekocht. Met dat schilderij ben ik echt super blij. Die zal straks vast in mijn kamer, of nog later, in mijn huis hangen. Die avond was er een beachparty, wat ondanks de vele regen, toch veel mensen trok. Samen met Rick en Eva heb ik een hele gezellige avond gehad.

Helaas was het vandaag alweer zover om te vertrekken. De anderen gingen na het ontbijt terug naar Kandy, want die hadden nog een lange reis voor de boeg. Eva en ik hebben eerst nog een bezoek gebracht aan een tsunami museum. Dit museum is opgezet door de vrouw, met de hulp van Nederlanders. In haar museum (wat een deel van haar huis is) waren honderden foto's en verhalen van de tsunami verzamelend. Echt wel erg indrukwekkend om te zien. De mevrouw vertelde een verhaal over een trein die was geraakt door de tsunami, vlakbij Hikkaduwa. In Galle (in het zuiden) was het water al aan land gekomen, en dus waarschuwden de mensen hier de mensen in Colombo om de treinen niet te laten rijden. Echter kon er door de slechte technologie geen contact worden gemaakt van een machinist die al onderweg was naar Galle. In Hikkaduwa heeft de tsunami hier de trein geraakt en 1500 mensen vermoord. Als er dus iets meer moeite was gedaan om die trein tot stiltand te brengen, had dat zo veel mensen levens gered. Ongelooflijk dat dit kan. Het deed me even beseffen dat hier in 2004 met kerstmis zulke enorm vreselijke dingen zijn gebeurt. Eigenlijk is het nog niet eens zo lang geleden, en het staat nog vers in het netvlies van de meeste Sri Lankanen gekerfd. Met mijn zeebenen kwamen al deze vreselijke beelden niet echt lekker binnen, en lang hoefde ik er dan ook niet te zijn. Toch wel zeker de moeite waard om dit te hebben bezocht. Het laat je het gedrag van de mensen hier ook beter begrijpen in bepaalde situaties. Indrukwekkend was het zeker!

Dit weekend heb ik weer een super leuke en gezellige tijd gehad met iedereen! Jammer van de vele regen, en dat ik vrijdag moest stage lopen (toen was het echter wel mooi weer..), maar gelukkig waren er genoeg andere dingen te doen in de omgeving dan aan het strand liggen!

Ik ben alweer aan het einde gekomen van mijn verhaal over mijn belevenissen van afgelopen week. Laat me weten wat jullie er van vonden!

Tot later!!