Reisverslag 3 - Deniyaya

Hallo allemaal!

Via een betrouwbare bron kreeg ik te horen dat mijn nieuwe updates niet doorkomen via de mail. Hopelijk is dat nu opgelost! Voor degenen die het niet weten, vorige week heb ik ook al een verslag geplaatst en gister een album met nieuwe foto's en filmpjes.
Hier nu alweer mijn 3e reisverslag, met weer veel nieuwe belevenissen.

Stage is nog steeds erg leuk en we beginnen nu goed onze draai te vinden. Deze week zijn we begonnen met het geven van weerbaarheidslessen aan vier groepen. Met Sameera als tolk kunnen we het goed overbrengen. De eerste lessen zijn goed en erg leuk verlopen. De jongens en meiden willen graag leren, dus dat is leuk en makkelijk om mee te werken. Soms vergeet je hier wel eens dat je nog steeds 'op school' zit, dus de schoolopdrachten zijn niet erg leuk om te doen. Maar ja, het hoort erbij, en ik kijk uit naar het uiteindelijke resultaat van de film die we gaan maken.

Onze fysiotherapeut Sameera heeft een vriend van hem onder behandeling bij ons, genaamd Hetti. We hebben hem ook geholpen met zijn therapie en het leren van Engels. 'I like to speak English, but I can't', is een zin die hij ongeveer elk uur herhaald. Dit geeft dus wel aan hoe graag hij het wil leren haha. Eva en ik wilden graag het weekend het binnenland intrekken, maar niet al te ver reizen. Daarom gaf Hetti aan dat we wel bij hem konden slapen, want hij woont in een mooie omgeving, niet al te ver. Dat lieten we ons natuurlijk niet twee keer zeggen!

Donderdag middag hadden we als lunch lekkere garnalen, want Jan was jarig! Ook hadden we aan het eind van de middag een feest op het balkon van Jan en Helene met alle jongens, meiden en staff. Er werd muziek gemaakt en gedanst, erg gezellig! Gelijk na het feest gingen we mee met Hetti om met de tuktuk naar zijn woonplaats Kotapola te rijden, een reis van 2,5 uur. Bij aankomst in zijn huis werden we gelijk warm omhaalt door zijn familie en andere mensen die even om de hoek kwamen kijken. Want ja, hoe vaak krijg je nou twee blanke dames over vloer? Hetti zei dat we niet bij hem sliepen, maar bij zijn broer een stuk verderop. Hij zou namelijk beter 'faciliteiten' hebben voor ons. Nou dat bleek wel! Een prachtig groot huis, allebei een eigen tweepersoonsbed en een eigen badkamer.
Het enige jammere was dat het huis naast een moskee staat, dus 's ochtends om 5 uur werden we gewekt door een schel gejammer.

Vrijdag hebben we samen met Hetti en zijn vriend en chauffeur, Shantha, een theeplantage, een theefabriek en twee watervallen bezocht. Vooral bij de theeplantage en de theefabriek was het allemaal een heel officieel gebeuren. Eerst gingen we naar het kantoor van de directeur om een praatje te doen en daarna moesten natuurlijk alle werknemers apart bedankt worden met gevouwen handen. Een gids legde ons later het hele thee proces uit van klein baby plantje tot het theezakje in de winkel. Het was interessant om te weten hoe dit proces van dit enorme exportproduct van Sri Lanka te werk gaat. De omgeving van de theeplantages was ook echt prachtig.

Die avond hebben we met het de hele familie Hettige een boeddhistische tempel bezocht, hoog in de bergen. Het laatste stuk moesten we te voet doen, omhoog via lange trappen. Jammer dat het donker was, want het uitzoekt moet prachtig zijn geweest. De schoondochter van Hetti spreekt goed Engels en kon ons veel uitleggen over het boeddhisme. Het boeddhisme heeft veel mooie kanten, zoals het geloven in je eigen kunnen en het niet te veel vasthouden aan hoop en verwachtingen. Maar ook heeft het, net zoals elk geloof, wel weer rare denkwijzen naar mijn mening.

Zaterdag hebben we samen met de zoon en schoondochter van Hetti een trip gemaakt naar het Sinharaja Rainforrest, het enige regenwoud in Sri Lanka. We probeerden de gidsen te ontwijken, want locals hoeven geen gids te betalen. Helaas werd onze blanke huid opgemerkt en moesten we alsnog een gids mee. Als buitenlander wordt je altijd weer opgelicht waar je bij staat, maar wat valt er aan te doen.. Onze wandeling die 3 uur zou duren werd al gauw verstoord door een enorme regenbui. Vandaar dus de naam regenwoud..! Zeiknat en met overal bloedzuigers op ons lichaam kwamen we terug bij de beginpunt, maar het was zeker de moeite waard!
Onderweg in de tuktuk vertelde Hetti's schoondochter over hun cultuur. Zij is 30 jaar maar nog steeds onder streng toezicht van haar ouders. Het liefste moet ze thuisblijven, en als ze dat niet is dan moet ze ongeveer elk uur laten weten waar ze is en hoe het met haar gaat. Het feit dat wij hier als meisjes zo lang en ver weg zijn zou in hun cultuur betekenen dat je ouders niet van je houden. Het kan zijn dat bij mij ook het geval is, maar dat moet ik even navragen bij m'n ouders.

Na weer een kort nachtje door die leuke moskee naast ons slaapkamer, gingen we zondag weer vroeg op pad. Ook vandaag gingen we een jungle bezoeken, maar dan één die openbaar is. We maakten een prachtige tocht van ongeveer een uur, steeds hoger de bergen in. Blijkbaar hadden ze iets enorm exclusiefs voor ons geregeld, want we kwamen aan bij een gigantisch chique hotel, met een prachtig uitzicht over de jungle. Zo'n chique omgeving gaf me wel wat een ongemakkelijk gevoel, geef mij maar gewoon een 'normale' behandeling! Maar ja, nu we er toch waren kon ik er ook wel van genieten toch? Na een wandeling in de jungle naar een kleine waterval, waar we een gratis natuurlijke vispedicure kregen, werd een geweldige lunch ons voorgeschoteld. We konden kiezen uit wel 10 toetjes, en natuurlijk heb ik ze allemaal geproefd :). De terugreis naar Deniyaya heb ik achterop de scooter gezeten en mooie filmpjes gemaakt van de omgeving. Ik genoot enorm van de heerlijke frisse lucht en de prachtige omgeving, super! Rond 4 uur gingen we weer per bus terug naar Weligama, na een zwaar maar heerlijk weekend.

Het was een erg leuke ervaring om een weekend bij een lokaal gezin door te brengen. Op deze manier leer je pas echt goed de cultuur en de gewoontes kennen! De mensen waren enorm gastvrij en aardig en we werden als prinsesjes behandelt haha. Bedankt familie Hetige!

Dit was t alweer, ik zal jullie op de hoogte houden!
Tot de volgende keer!